دل گفته ای برای کوبانی

آه کوبانى
امشب چند خونه ویران می شود ؟
امشب چند نفر گشنه می میرند ؟
نمیدانم این طوفان کوبانی بی ناز 
در خانه ی شما را هم می زند؟
پنجره ها رو غم گرفته من می لرزم 
جسم قدرتهای دنیا یخ زده است کجایید؟
من در عشق درون چشمان کودکان
در نگاه های شهید ' نگار ' غرق غرقم 
نیمه شب شد ابرها هم دیگه می سوزند 
آسمان غرق آتش است 
آسمان نقاشی می کشد
با رعد فشنگ و باروت لعنتی 
باران می میرید تا گل زندگی کند 
پدر می میمیرد تا کودک زندگی کند 
کورد می می میرد تا خانه آباد شود 
چراغ کوبانی بی روشنایی است 
نگفتی امشب چند خونه ویران میشه ؟
هق هق دلم را ویران کرد دیگه 
آسمان سرد است خون چکه می کند 
باران خودش را ول کرده 
این باران بی شناسنامه 
این همه باروت روشن کرده کوبانی را 
آه کوبانی ... آه کوبانی ... آه کوبانی 
کی می شود این چراغهای حرام خاموش شوند ؟